Vreselijk of vleselijk...

Hebt u vorige week gestemd? Ik hoop van wel, in vrijheid kunnen kiezen is een voorrecht, zoiets laat je toch niet liggen… Waaróp u gestemd hebt ga ik hier niet vragen... Dat zal onder onze lezers heel verschillend zijn, de tijd dat kerkmensen vanzelfsprekend op christelijke partijen stemden ligt achter ons.

Mijn krant liet een aantal gelovige lijsttrekkers aan het woord... Dat Van der Staaij, Segers en Hoekstra in dat rijtje stonden verbaast niemand, echter ook Kaag, Ploumen en Rutte rekenen zichzelf tot de gelovige christenen.

Demissionair premier Rutte zag zelfs wel toekomst voor de kerk. Geloofsgemeenschappen hebben in deze coronatijd veel voor de samenleving gedaan, daarom is Rutte optimistisch over de toekomst van het christelijk geloof. ‘Ik denk dat daar de komende jaren meer groei dan krimp inzit, ook in Nederland…’

In dezelfde krant betoogde een theoloog dat ‘de dominee die in de dienst het woord brengt’ over twintig jaar verdwenen is. Betreffende theoloog kijkt nooit naar livestream-diensten: ‘vreselijk, die eenzijdigheid…’

Vreselijk? Ik geloof er geen klap van, dat de traditionele dienst-met-preek verdwijnt… Mits we in de gaten houden dat een kerkdienst méér is dan een preek, die voor de vorm met een enkel versje wordt omlijst. Als streamen ons één ding heeft geleerd is het wel dat eredienst een zaak is waarin het lichaam voluit meedoet.

Geloof kan niet zonder gezamenlijke rituelen, het wordt gevoed waar openheid en verwachting zijn jegens ‘het heilige.’ Ons lichaam is daar onbetwist bij nodig.

Is de kerk vreselijk? Soms… Maar, met een knipoog naar Kohlbrugge, – ook zeker vleselijk...