Het Mega Oranjefeest van Radio 538, waar 10.000 mensen samen zouden komen, werd afgeblazen. Er kwam veel kritiek vanuit de ziekenhuizen, bovendien bleek een groot deel van de samenleving er niet voor te porren. Weliswaar snakken we er aan de ene kant naar dat meer dingen mogelijk worden, aan de andere kant voelt het niet goed om dat op deze manier te doen, ook al worden alle aanwezigen voor en na het feest getest, en mag je alleen met een negatieve corona-test naar binnen.
In theaters, dierentuinen, stadions en bij festivals wordt geëxperimenteerd hoe die veilig open kunnen. Dit soort experimenten lijkt nuttig om te onderzoeken hoe besmettingen verlopen, en of je met testen vooraf corona uitbraken kunt voorkomen. De overheid heeft bijna een miljard euro beschikbaar gesteld voor allerlei sneltesten om toegang tot een evenement te krijgen. Aan éen kant logisch: bijna iedereen wil terug naar normaal, dat geldt zeker voor al die sectoren die gedwongen al een hele tijd op slot zitten.
Maar is een samenleving die alleen open gaat op basis van voortdurend testen normaal? Is dat wat we willen? De filosoof Ad Verbrugge had het ooit over de ‘intensieve mensenhouderij,’ en daar begint het warempel wel op te lijken…
Misschien hadden die ruim duizend geestelijken in Groot Brittanië groot gelijk met hun schot voor de boeg dat het toch niet zo kan zijn dat kerken straks alleen maar open mogen voor wie een negatieve test kan tonen... Of willen we naar een samenleving waarin ‘normaal’ gedegradeerd wordt tot ‘nieuw normaal’?