Doopstok

De termen ‘rekkelijken’ en ‘preciezen’ zijn eeuwenlang voor gelovigen gebruikt. De ene soort is strikt in de leer, de andere biedt meer ruimte aan het leven. Tegenwoordig kun je evenwel de termen ‘rekkelijken’ en ‘preciezen’ ook prima gebruiken voor virologen.

Wat deze corona-tijd knap lastig maakt is dat virologen bepaald niet met éen mond spreken. De éen ziet meer ruimte dan de ander, er is nogal verschil in de hoeveelheid ‘beren op de weg’ die ze waarnemen. Ik geloof dat Jaap van Dissel wat meer neigt naar de rekkelijken, en gezien de ontwikkelingen rondom het virus in ons land schijnt die positie niet heel slecht.

Waar de leiding van de PKN theologisch nu precies moet worden ingedeeld weet ik niet, maar op corona-gebied zéker bij de preciezen: men neemt weinig van de geboden ruimte. Dat is overigens niet onverstandig, vanwege hoe de samenleving dingen voelt en beoordeelt. Voorlopig dus nog maar even streamen en onszelf gedeisd houden…

Maar met het ‘doopadvies’ dat nu op de website staat maakt Utrecht het wel érg bont… Men adviseert de Doop te bedienen met een anderhalve meter lange stok, waaraan een kommetje water bevestigd wordt... Afgezien dat het dopen zo, naar mijn menig, een vertoning wordt, (probeer het maar eens, met een stok van anderhalve meter lengte een baby ordentelijk met doopwater te overgieten,) lijkt dit een staaltje van overdreven bezorgdheid. Met ontsmette handen en aandacht in welke richting men spreekt lijkt de kans op besmetting minimaal. Liturgisch en theologisch vind ik zo’n ‘doopstok’ helemaal niets… Een raar ritueel...