In Kampen krijgt een Oezbeeks gezin kerkasiel. Ze zijn elf jaar in Nederland, maar krijgen geen verblijfsvergunning, moeten daarom terug naar Oezbekistan, hoewel hun kinderen hier geworteld zijn. Voor dit gezin een enorm drama…
Om te voorkomen dat ze worden uitgezet belegt een kerkelijke gemeente in Kampen een permanente kerkdienst. Vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week, gaat die kerkdienst door. De gedachte is, dat de overheid een kerkdienst niet mag verstoren. Daar heerst immuniteit en godsdienstvrijheid, politie en vreemdelingendienst moeten dat respecteren, mogen mensen daar niet oppakken.
Hoewel dit een sympathieke actie is, aarzel ik toch…
Dat een dergelijke voortdurende eredienst natuurlijk geen kerkdienst is, in de geest van de wet, maar een politiek drukmiddel, is niet mijn voornaamste tegenkanting… Dat je je moet afvragen of onder het huidige politieke gesternte ooit een verblijfsvergunning voor deze familie wordt afgegeven, dus welk perspectief bied je hun, is ook mijn grootste bezwaar niet…
Nee, ik heb er moeite mee dat kerken de uitspraken van de onafhankelijke en onpartijdige rechter naast zich neerleggen. Wanneer Wilders onze rechtspraak in twijfel trekt krijgt hij, terecht, meer dan het halve land over zich heen. Onafhankelijke en onpartijdige rechtspraak is éen van de pijlers onder een democratische bestel. Doe je dan als kerk met het verlenen van kerkasiel niet precies hetzelfde als Wilders: de rechterlijke macht minachten, wanneer hun oordeel anders is dan jouw mening?
Moet de kerk misschien bij Socrates in de leer? Die dronk liever onschuldig de gifbeker dan de wetten te negeren…