RUST

Kerk en jongeren, een problematische relatie?

Veel erger: er ís hoegenaamd geen relatie meer tussen jeugd en de gevestigde kerken. Kinderen hebben we blijkbaar nog iets te bieden, bovendien moeten die met hun ouders mee. Maar eenmaal op het voortgezet onderwijs en verder, is het maar een enkeling die blijft komen. De kerk is voor jongeren een andere wereld, en veel nieuwsgierigheid naar die vreemde wereld is er niet.

Regelmatig wordt onderzoek gedaan naar de relatie tussen jongeren en kerk. Keer op keer blijkt de leefwereld van twintigers ver van de kerk af te staan. Die kerk ervaren ze als irrelevant en onbegrijpelijk, ze hebben niet het idee dat ze daar ook maar iets aan zouden missen.

Wat zoeken ze dan?

In de eerste plaats rust, en een plek om zich emotioneel veilig te voelen. Want van jongeren wordt veel gevraagd, velen lijden onder prestatiedwang. Veel jonge levens staan onder druk en zijn hectisch, omdat jongeren naar alle kanten het beeld moeten uitstralen dat ze er toe doen, en in hun leven niets missen. Zelfs studenten tobben al met burn-out, met depressies en gevoelens van eenzaamheid. Dat alles doet hen verlangen naar een plek van rust en aanvaarding.

Houden jongeren ons zo een spiegel voor? Want biedt de kerk rust? Vind je er stilte? Of is het vooral een activistische club, waar continu van alles moet?

Mag het wat minder? Om opnieuw te ontdekken wat genade-om-niet is, en dat vruchtbaar te maken voor deze hectische tijd.

Daar wordt geen enkele generatie minder van...