ONDERWEG...

Op 23 oktober had ik een dienst in Zeist. Omdat ik nog nooit in betreffende kerk was geweest ging ik maar bijtijds van huis. Dan kun je op je gemak naar de kerk rijden, en in alle rust kijken hoe éen en ander in het kerkgebouw geregeld is. Kwart voor negen van huis, dan moet ik toch rond half 10 in Zeist zijn, een half uur voor de dienst begint.

In dichte mist over de provinciale weg richting brug bij Rhenen. Maar als ik de oprit bij Kesteren op ben zie ik blauwe zwaailichten. Een politiewagen verspert de weg, en de functionaris die er bij staat gebaart dat het verkeer om moet draaien. Dus met een grote boog richting afrit Lienden. In de rij die op de weg staat te wachten zie ik een jonge man in donker pak uit zijn auto stappen en met bekommerd gelaat naar de agent lopen. Vast een collega, die ook in het overjordaanse voor moet gaan... Enfin, wat nu? Toch maar naar de pont bij Ingen. Die begint zondags weliswaar pas om 9 uur te varen, daarom had ik vandaag voor de brug gekozen, nu zit er niet veel anders op. De auto van de schipper staat er, dat is goed, en er wachten al een paar auto’s. Maar het is zó mistig dat niet te zien is waar de pont nu is. Gewoon wachten dus, maar dat duurt lang, vooral als je haast hebt. Gelukkig heb ik mijn telefoon en het nummer van de scriba voor de zekerheid meegenomen. (Mijn vrouw zegt altijd: doe dat nou, maar meestal ben ik te eigenwijs om het te doen...) Nu dus gebeld dat ik voor de pont sta, en niet weet of het lukt op tijd te komen. Eindelijk, ja, daar doemt de pont op uit de mist, propvol. Het duurt nogal voordat de, opnieuw volle, pont weer naar de overkant vaart, maar gelukkig, we varen…

Dankzij een paar kerkgangers die naar een andere kerk gaan dan waar ik moet zijn, storm ik rond 10 uur met togakoffer de Sionskerk binnen. Geen lekker begin van een dienst, ik heb genoeg stress voor heel de week gehad.

Maandag een vergadering. Dan hoor je nog eens wat. Dat akkefietje met de Rhenense brug heeft in menig gemeente gevolgen gehad. Bij RK Maurik kwam de voorganger te laat, en ook in de Anna kerk in Eck en Wiel moesten ze op de dominee wachten. In Echteld arriveerde de organist pas halverwege de dienst. En zo zal dit aapje vast op meer plaatsen een staartje hebben gekregen. De brug op zondag dicht – veel kerkelijke overlast.

Ik dacht: eigenlijk is het een metafoor: Christus is de brug tussen God en mens. Als die brug buiten beeld raakt gaat er veel mis. Vooral in de kerk.