ACHTEROP

(Samen, 4 oktober 2012)

Wandelend door het Westland werd ik ingehaald door een fietser. In het zitje achterop zat een meisje van een jaar of vier, de beide armpjes stevig om vaders heupen geslagen. Toen ze voorbijreden keek ze me triomfantelijk aan. Zo'n blik van “wie doet me wat, bij papa achterop ben ik veilig voor heel de wereld.”

Zo zijn jonge kinderen. Bij papa is het veilig. Papa weet altijd raad. Met papa in de buurt hoef ik nergens bang voor te zijn, leef ik zonder zorgen.

Ik keek ze na. Dat kind, vol vertrouwen achterop, en haar trappende vader. Voor dat kind zijn de wereldproblemen ver, en is het leven goed en veilig.

En haar vader? Ik kende hem niet. Voor hem ziet de wereld er waarschijnlijk veel ingewikkelder uit dan voor zijn dochtertje. Misschien maakt hij zich wel zorgen omdat hij zijn baan kwijt kan raken. Of misschien heeft hij wel een eigen bedrijf, dat door de lage prijzen en de hoge kosten niet floreert. Hij ziet vreselijk op tegen een gesprek met de bank... Het kan ook zo zijn dat hij met een dubbele hypotheek zit opgezadeld. Het gezin breidde uit, er werd een groter huis gekocht, maar het lijkt wel of het oude huis onverkoopbaar is. Er kunnen ook spanningen in zijn relatie zijn. Misschien ontvlucht hij op de fiets de snijdende spanning die thuis heerst, moe en wanhopig van het elkaar niet meer met goede woorden kunnen bereiken.

Ik speculeer maar wat. Waarschijnlijk genieten ze samen alleen maar van de zachte avondzon, dat zou verreweg het beste zijn...

Mijn punt is dat jonge kinderen een grenzeloos vertrouwen in hun ouders hebben. En daar kun je als volwassene best eens jaloers op zijn.

U zegt: zulk kinderlijk vertrouwen is nergens op gebaseerd? Een kind weet niet wat er in de wereld te koop is, en is daarom naïef en vol vertrouwen? Misschien wel, maar toch helpt dit kinderlijke vertrouwen je om een mens te worden die het leven aan kan. Natuurlijk kom je er vroeg of laat achter dat niet ieder gevaar bezworen wordt en niet iedere moeilijkheid wordt opgelost. Maar met vertrouwen vind je dikwijls toch een begaanbare weg, soms tegen de stormen in.

Vertrouwen, grondwoord van geloof. Maar evenzeer een baken in onzekere tijden. Zo'n baken wens je veel mensen toe, want vertrouwen, dat heeft onze wereld nodig...