Heeft professor Arnold Huijgen de knuppel in het hoenderhok gegooid? Daar lijkt het op… Bij zijn aanvaarding van de leerstoel dogmatiek aan de Protestantse Theologische Universiteit sprak hij over de hel. De titel van zijn oratie was: “Uitgeblust of opgestookt, de herontdekking van de hel…”
Dat heeft de hooggeleerde geweten! In mijn krant werd een aantal ingezonden brieven geplaatst van mensen die hier niet blij van werden. Hoe is het mogelijk dat een professor aan de PThU het hellevuur weer opstookt, terwijl de hel, in zeg maar ‘onze kringen’ bepaald geen hot item is… Zulke ideeën horen in ‘onze kerk’ niet thuis, meenden de briefschrijvers. Eentje gaf zelfs blijk van een gebrekkige oecumenische gezindheid: hoe bestaat het dat nota bene een orthodoxe Christelijk Gereformeerde wordt benoemd tot hoogleraar aan de PThU… Laat zo’n man liever in Apeldoorn blijven, leek de teneur...
Praten over de hel lokt allerlei reflexen uit. Het nodige oud zeer van mensen die met hel en verdoemenis werden opgevoed komt meteen naar boven. Leuk is dit onderwerp misschien ook niet, zeker niet voor wie in een lievige God op geitenwollen sokken gelooft…
Wat ik me bij alle briefschrijvers evenwel afvroeg was of ze de oratie van professor Huijgen überhaupt gelezen hebben… Uit wat ze schreven lijkt me van niet… Op ons kerkelijk erf gaat het dus al net als in de rest van de samenleving. We roepen wat, zonder ons in de feiten te verdiepen… Godgeleerdheid heeft meer nodig, zeker in deze seculiere cultuur…
Mij lijkt die Huijgen trouwens een aanwinst...