Steeds wordt het wiel opnieuw uitgevonden…
Bij de Evangelische Kerk in het Rijnland vindt men dat de wekelijkse eredienst niet langer op zondagochtend hoeft. Het levensritme van mensen is veranderd, en dat nieuwe ritme staat op gespannen voet met kerkgang op zondagmorgen. Daarom meent de EKiR dat het misschien wenselijk is de eredienst naar de vrijdag- of zaterdagmiddag te verplaatsen, over andere tijdstippen wil men ook wel nadenken.
Nieuw is deze gedachte niet. Sinds de jaren ‘60 van de vorige eeuw kent de Rooms-Katholieke Kerk de praktijk om de eucharistieviering ook op zaterdagavond te houden. Destijds werd die overweging ingegeven door het idee dat parochianen graag een zondag zonder kerkgang willen, tegenwoordig maakt het priestertekort zulke maatregelen nodig. Men kan óf op zaterdagavond, óf op zondag ter communie, slechts éen keer in het weekend in hetzelfde kerkgebouw.
Ik begrijp de argumenten. Toch vraag ik me af of je zomaar afscheid van de zondag als dag van de eredienst moet nemen. Het is immers geen willekeurige keuze dat de geloofsgemeenschap juist op zondag samenkomt. De zondag is de dag van de opstanding, iedere zondag is als het ware ‘klein Pasen.’ Raak je niet iets wezenlijks kwijt als je de eredienst naar een andere dag verplaatst?
Bovendien vrees ik dat wanneer je je als kerk aanpast aan het veranderde levensritme het je geen enkel voordeel brengt... Zo gaan alle dagen op elkaar lijken, en raken we ons geloofsritme nog verder kwijt. De zondagsdienst is niet willekeurig, aan die praktijk kan de kerk dunkt me beter vasthouden…