Goed doen

Van minister Helder moeten we zelf onze oude dag gaan organiseren. Geld voor de nodige ouderenzorg heeft de overheid niet meer, dat wordt uw eigen verantwoordelijkheid. De paradox is dat Den Haag ons enerzijds aanspoort gezond te leven, anderzijds ontbreken de middelen om al die dus langer levende ouderen passende zorg te geven. 

Zo’n donker toekomstbeeld doet iets met mensen. Sommigen overwegen daarom zelf op tijd een eind aan hun leven te maken. Dat wordt door een deel van de politiek gesteund: wie meent dat het leven voltooid is, zou het onder begeleiding van de overheid moeten kunnen laten beëindigen. Wortel van dit soort ‘voltooid levensgevoel’ lijkt vooral dat ouderen hun naasten niet tot last willen worden.

Er is een stroming binnen de ethiek die zegt dat wij goed doen om daar zelf beter van te worden. Immers als wij andere helpen, helpen die ons waarschijnlijk ook, als dat nodig is. Goed doen is een kwestie van welbegrepen eigenbelang.

Maar wat doe je dan voor mensen die jou op hun beurt niets kunnen terug doen? Gelukkig zie ik in verpleeghuizen bij veel medewerkers liefde voor de bewoners, (helaas ook wel eens niet -) maar hun mogelijkheden staan onder druk... 

Zijn mensen die zorg nodig hebben kostenposten, die niets meer opbrengen en niets meer bijdragen? Investeren we, ook letterlijk, alleen in wat renderen kan en geld genereert? De secularisatie heeft ons mensbeeld aangetast… Een christen zou een andere ethiek moeten hebben: wees er voor wie niets terug kan doen. Dan zul je gelukkig zijn!