Ds. Hendrik de Ruijter

Eck en Wiel krijgt weer een eigen predikant. Binnenkort zal de naam Trijnie Nielen-Rosier wel op het predikantenbord verschijnen. Op datzelfde bord staat dominee H. de Ruijter, van 1945 tot 1952 predikant van de Sint Annakerk, al werd die kerk waarschijnlijk toen nog niet zo genoemd.

Dominee de Ruijter heb ik gekend. In 1952 werd hij predikant in Aalten, mijn vader kwam daar een paar jaar later als zijn naaste collega. Behalve dat dominee de Ruijter zich een goed collega toonde, was het ook prettig dat hij bijzonder handig was. Mijn vader kon geen spijker in de muur slaan, dus als er thuis een klusje gedaan moest worden kwam “oom Henk,” zoals wij hem als kinderen noemden. Oom Henk schafte vroeg in de jaren ‘60 een auto aan, in de tijd dat veel predikanten zich nog per fiets of solex verplaatsten. Mijn vader had auto noch rijbewijs, dus met het Fiatje van dominee de Ruijter werd iedere veertien dagen naar de ziekenhuizen gereden, om gemeenteleden die daar lagen te bezoeken. Op een keer hield een agent het Fiatje in Winterswijk staande... Hij wilde het rijbewijs van de bestuurder zien. Die had dat echter niet bij zich... Onverschrokken tastte dominee de Ruijter in de binnenzak van zijn colbert, haalde zijn zakbijbeltje tevoorschijn, en sprak de gedenkwaardige woorden: “Ik ben dominee de Ruijter uit Aalten, en dit is mijn rijbewijs voor het leven...” En zie: ze mochten doorrijden!

Ongegeneerd christendom, misschien hebben we dat in ónze tijd heel hard nodig…