Onlangs stopte Sjaak van der Tak als voorzitter van de LTO. Ik ken hem uit een andere hoedanigheid, hij was burgemeester van de gemeente Westland. Daar werd, net als in Buren, de gehele geestelijkheid twee maal per jaar uitgenodigd voor een gesprek met de burgemeester, waar we elkaar op allerlei terreinen konden bijpraten. Meestal vond dat gesprek plaats in Monster, dus vanuit De Lier moesten we er een stukje voor rijden.
Omdat we die dag beide niet over een auto beschikten, besloten mijn collega en ik te gaan fietsen. Maar de dag tevoren werden we gebeld door de pastoor, met de vraag of hij kon meerijden. Onze pastoor was weliswaar een heel vitale man, maar wel een tachtig-plusser. Dus om hem nu naar Monster te laten fietsen…
Wat nu? Gelukkig had pastoor zelf de oplossing: hij regelde een parochiaan die ons zou rijden… We kwamen goed in Monster aan… Ook voor de terugreis had pastoor een parochiaan als chauffeur geregeld. Een andere dan ons had gebracht...
Het was een heel onzekere rijder... We werden er, in het drukke verkeer, bijna een beetje angstig van… Hoe komen we weer thuis? Gaat dat lukken zonder ongelukken? Het zal toch niet zo zijn dat Hervormd en Rooms-katholiek De Lier straks in éen klap herderloos zijn? Ik weet wel, als gelovigen moeten we vertrouwen hebben, en pastores moeten daarin misschien het voorbeeld geven, maar echt prettig voelden we ons niet…
Enfin, we zijn goed thuisgekomen. Maar soms kun je beter zelf het stuur in handen hebben…