Onder dominees werd de periode van Kerst tot Nieuwjaar wel de ‘tiendaagse veldtocht’ genoemd. Tegenwoordig hebben veel gemeenten weliswaar een paar diensten van de Kerstkring laten vallen, toch blijft december voor voorgangers een drukke tijd, naast kerkdiensten genoeg te doen.
Als dienstdoend predikant voelde ik in december soms lichte ergernis... Het lijkt warempel wel of in deze maand álles moet gebeuren… Dán komt het er op aan, dán moeten we in kerk en vereniging onze duizenden verslaan... Daarbij het feit dat de thematiek behoorlijk vast ligt, en kerkgangers graag vertrouwde klanken willen horen en zingen. Niets mis mee, maar het vraagt van voorgangers wel creativiteit om hetzelfde nét een beetje anders te doen. Best een uitdaging… Niet toevallig dat begin januari veel dominees een weekje vrij nemen...
De jaren voor mijn pensioen opperde ik soms in vertrouwde kring, met enig welgevallen: voor mij straks nooit meer Kerst! Zéker niet voorgaan, misschien bezoek ik zelfs helemaal geen Kerstdienst meer. Hebben we eindelijk tijd voor onze kinderen en kleinkinderen…
Maar meningen moet je nooit te stellig verkondigen… ‘Nooit meer Kerst…’ Vorig jaar dus ergens een Kerstochtenddienst, dit jaar zowel de Kerstnacht als de Kerstochtend. Kortom: gewoon een klassieke dominees-decembermaand…
Wonderlijk… Ondanks die langzaam opgebouwde aversie blijkt Kerst toch iets te hebben! De gezelligheid thuis, maar ook die bijzondere sfeer die eind december in onze kerken en diensten hangt. Sfeer? Gaat het daar dan om? Ook, want met sfeer kan de Geest mensen prima bereiken… Met kaarslicht en glitter weet de Geest best raad…
Ervaar het zelf maar!