Het is misschien een beetje vreemd om, nu de bloesem nog aan de bomen zit, over ‘laaghangend fruit’ te praten... Maar ik bedoel dan geen appels of peren die je plukken kunt met beide benen op de grond.
Mozaiek0318 heeft uitbreidingsplannen, las ik. Er moeten méér van dit soort hippe kerken komen. Ook in Twente moet met dit concept worden uitgerold, daarom liet men het oog vallen op Rijssen. Daar moet Mozaiek0548 komen, voor, pak ‘m beet, Rijssen, Holten, Nijverdal en Wierden.
Nu gun ik ieder zijn of haar geloofsbeleving. We zijn daarin niet allemaal hetzelfde, gelukkig niet… Trouw aan eigen gemeente schijnt echter onder protestanten niet het meest sterke punt… Kerkmensen lijken soms net consumenten: je komt naar de kerk om te halen wat je bevalt, vind je dat daar niet, dan zoek je gewoon een andere kerk of gemeente. Ervaring, beleving, voor veel moderne gelovigen is het belangrijker dan een nuchter schriftgeloof.
Mag je daar vraagtekens bij zetten? De bekende predikant André Troost merkte over die nadruk op beleving op: ‘Ik ben zo verschrikkelijk blij dat Jezus ons niet wordt afgeschilderd als een extatisch blije geloofsprediker, maar als een man die, hoewel hij zeker emoties kende en die ook af en toe liet blijken, dat bepaald niet deed aan de lopende band en al helemaal niet van sabbat tot sabbat in de synagoge…’
Een nieuwe kerk stichten in Rijssen, waar weet-ik-al-hoeveel kerken zijn, is dat nu echt een geloofsuitdaging? Of is dit eerder het plukken van laaghangend fruit?