Frits de Lange

Professor Frits de Lange heeft de hemel afgeschaft… Dat had hij beter niet kunnen doen, want als je docent bent aan de domineesschool van de PKN, komt daar heisa van. Allerlei kerkvolk valt over je heen, zelfs sommige dominees zijn het met je oneens...

Nu is professor niet helemaal zeker van zijn zaak: “Wat persoonlijke onsterfelijkheid betreft, kunnen we ondertussen het beste agnost zijn: we weten er niets met zekerheid over.” Inderdaad, eerbiedig zwijgen past hier het beste, omdat het over dingen gaat die ons voorstellingsvermogen verre te boven gaan.

De Lange stelt dat je er niet aan moet denken om in de eeuwigheid voor altijd in de armen van je geliefde te liggen... Eeuwig lijkt dan inderdaad wel erg lang! Toch is dit niet zijn zwaarste argument. Dieper gaat de vraag hoe het hiernamaals functioneert in de praktijk van geloven. Als ons leven alleen maar een opstapje is naar de eeuwigheid, wordt geloof dan geen ordinaire koehandel? Vergezocht is dat argument niet, iemand heeft mij ooit wel eens toevertrouwd enkel te geloven om later in de hemel te komen.

Wie gaat nadenken over het eeuwige leven, over de hemel, over hoe we “de-dood-voorbij” ook maar noemen, kan makkelijk argumenten vinden om dit hele concept te verwerpen. Maar vraagt geloof niet om wat meer geestkracht? Zou de “Gans Andere” geen dingen in petto kunnen hebben die ieder voorstellingsvermogen te boven gaan: “wat geen oog heeft gezien, en geen oor heeft gehoord?”

Zolang Hij de hemel maar niet afschaft!