Aan de slag

("De Kerk roept" 22 mei 2014)

Een collega zal binnenkort voorgaan in een oecumenische dienst. Zoiets wordt meestal voorbereid met een commissie, samen met de voorgangers, en ieder brengt iets van de eigen traditie in. Bij protestantse diensten is vaak structureel een moment van aandacht voor de kinderen, bijvoorbeeld voor ze naar de kindernevendienst gaan, of weer terugkomen. Zulke elementen vinden dan meestal ook in de oecumenische viering wel hun plek.

De Rooms-Katholieke voorganger zei tegen de collega: “Doe jij het stukje met de kinderen maar, want jullie doen toch altijd iets met kinderen...” Collega kon gelukkig nog net op tijd het puntje van haar tong afbijten, bijna had ze er uit geflapt: “Volgens mij doen jullie dat...” Zulke gedachten komen door de beerput die de laatste jaren is opengegaan makkelijk bij mensen op.

Het vertrouwen in de kerk is nog nooit zo laag geweest als nu, werd een paar weken geleden in de krant gemeld, naar aanleiding van een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Dat vertrouwen slonk vooral onder Rooms-Katholieken, maar ook voor veel protestanten en buitenkerkelijken lijkt de rol van de kerk uitgespeeld.