OPLEUKEN

"Samen" 31 maart 2012

Echt, het is een heel respectabele hobby... Mijn vrouw dacht dat ik een beetje vreemd was, tot ze op een middag mee ging naar een mooi plekje aan de spoorbaan tussen Rijssen en Holten. Het is heel normaal... Ik was niet de enige die daar door onweerstaanbare krachten naartoe getrokken werd. Er liepen nog wat met fototoestel gewapende mannen rond. Met liefde voor wat op rails rijdt is niets mis...

Ik ben dol op treinen. Heb inmiddels anderhalve meter spoorwegboeken in de kast staan. Een dagdeel met een camera langs het spoor vind ik een heerlijke bezigheid. Voor mij geen hengeltje aan de waterkant, maar met fototoestel langs de vrije baan. Het summum van ontspanning!

En zoals de Feijenoord fan van tijd tot tijd naar de Kuip moet, en de Ajax adept naar de Arena, moet de rechtgeaarde treinliefhebber naar het Spoorwegmuseum in Utrecht. Dat kan tegenwoordig zelfs per trein: tussen Utrecht CS en het Maliebaanstation rijdt een paar keer per dag een pendeltrein.

In de jaren '70 van de vorige eeuw was ik voor het eerst in het Spoorwegmuseum. Binnen het stationsgebouw hingen schilderijen, was een modelbaan en stonden allerlei schaalmodellen. Buiten, langs de perrons, exemplaren Nederlands spoor- en tramwegmaterieel. Een stijlvol, misschien een beetje statisch geheel, waar de ware liefhebber het hart kon ophalen.

Begin van deze eeuw vond men - wie eigenlijk? De bezoeker? De directie? "Men" vond het wat saai. Het museum moest opgeleukt worden, laagdrempeliger, meer gericht op een breed publiek. Het ging een tijd dicht en werd uitgebreid vernieuwd en heringericht.

Prachtig! Fantastisch wanneer ook de jeugd warm gaat lopen voor deze schitterende hobby... Wij, liefhebbers van het spoor- en tramwegwezen, mogen toch niet elitair en arrogant zijn. We moeten onze waardevolle liefhebberij toch ruimhartig willen delen met jongere generaties. Dus de drempel laag en het museum toegankelijk. Maar één ding in dat vernieuwde museum vind ik een geweldige misser...

Van de allermooiste stoomlocomotieven die ooit rondreden, de serie 6300, is één exemplaar in het Spoorwegmuseum bewaard. Jarenlang stond deze pracht loc langs het eerste perron van de Maliebaan. Een indrukwekkende tenderloc, speciaal ontwikkeld om zware kolentreinen vanaf de Limburgse mijnen te rijden. Topstuk van ontwerp en techniek.

Maar nu? Ach, die schitterende 6317 is ingebouwd in een attractie. In een soort achtbaantje kun je er langsrijden. Dat karretje rijdt door, de locomotief fotograferen of rustig in detail bekijken kan niet meer. De geweldige indruk die dit topstuk van techniek maakt is niet meer te ervaren... Een miskleun, jammer...

Soms bekruipt me de angst dat het in de kerk precies zo gaat... Alles voor de kijkcijfers... Opleuken die handel... We draaien in achtbaankarretjes onze rondjes. Als we maar lol hebben... Maar het hart van de zaak, de kern? Die hebben we vakkundig weggestopt.