Inculturatie

Geloven doen we altijd in een bepaalde context, geen mens is een onbeschreven blad. Kerken zijn geen tijdloze gestalten, maar altijd een gemeenschap in een bepaalde tijd en cultuur. Ons geloof is niet zuiver en sec wat in de bijbel staat, want hoe we dit boek lezen heeft te maken met de wereld waarin we leven. Daar is een woord voor: ‘inculturatie.’ We geloven niet onbevooroordeeld maar brengen onszelf en onze ervaringen mee.

Dat is natuurlijk onontkoombaar, en helemaal niet verkeerd… Ons geloof is geen versteende waarheid, maar altijd in gesprek met de wereld om ons heen. Wat in die wereld speelt, wat op mensen af komt, waar ze mee zitten, het is ook allemaal van invloed op hun geloofsbeleving en interpretatie van de bijbel.

‘Groene kerken’ lagen zo’n zestig jaar geleden volkomen achter de horizon, niemand zou op dat idee komen. Pas de aandacht voor klimaat en milieu maakten dat mensen dergelijke vragen ook gingen stellen aan hun geloof en bijbelinterpretatie. Zo is het bijvoorbeeld leerzaam de bijbel te lezen samen met migranten uit een totaal andere cultuur. Dan blijken jouw geloofsinzichten misschien voor een deel gewoon cultureel bepaald te zijn.

Maar ik moest toch wel een beetje gniffelen om het bericht dat Netflix-documentairemakers Kip Andersen en Kameron Waters een belangrijke waarheid over Jezus hebben ontdekt. Namelijk dat de Heer veganist zou zijn geweest…

Inculturatie is prima, ja het is zelfs onontkoombaar. Maar je moet niet alle vragen van vandaag projecteren op het verleden. Geloof dat zoiets doet verliest snel relevantie en kracht.