Mankerende modellen

Men had ons een horrorwinter voorspeld… Sommige meteorologen maakten gewag van een bel ijskoude poollucht, die in Europa voor extreem winterweer zou zorgen. De gasprijs schoot meteen omhoog… Maar tot op heden hebben we slechts éen dagje op natuurijs kunnen schaatsen…

Men had ons een enorme griepgolf voorspeld… Omdat er vorige winter geen griep in ons land was, zou de epidemie nu gigantisch worden. De griepprik zou slechts matig tegen deze variant beschermen. Maar tot op heden wordt nauwelijks griep gesignaleerd, die prik was dit seizoen voor niets…

Men had ons voor eind januari drie- a vierduizend patiënten op de IC’s voorspeld. Omicron zou het zand in de motor van de gezondheidszorg worden. Maar de aantallen op de IC’s bleven stug dalen, uiteindelijk is de bezetting gelukkig nog geen tien procent van wat ons was aangezegd…

Modellen waarmee men probeert van alles en nog wat te voorspellen blijken niet altijd betrouwbaar te zijn. De werkelijkheid trekt zich vaak bitter weinig van het model aan. Modelleurs zijn ook maar mensen van het type ‘profeten dat brood eet...’ 

Er is een oude, beproefde waarheid: ‘de mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest...’ Angst werd inderdaad rijkelijk gezaaid tijdens deze pandemie, een zaad dat voortreffelijk ontkiemt, en vervolgens rijke vrucht draagt.

Maar moeten we ons zo langzamerhand eens wat minder laten beïnvloeden door allerlei inktzwarte scenario’s, waarvan lang niet zeker is of ze uitkomen? Nuchter zijn, en vooral vertrouwen! Denk maar aan Prediker: ‘Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe…’