Vrijheid
Het is vreemd: als pensionado heb je niet zoveel besef meer van vakantieperiodes. Het is dat onze kleindochter schoolvakantie heeft, maar anders stond ik er niet eens zo erg bij stil. En eerlijk gezegd zeiden we de afgelopen weken regelmatig tegen elkaar: ‘goed dat we niet op de camping staan, met dit wisselvallige weer…’
Vakantie is een relatief nieuw fenomeen. Het aspect ‘reizen’ is dat helemaal, reizen was vroeger alleen voor welgestelden weggelegd. Maar met het toenemen van de welvaart kunnen steeds meer mensen steeds verder weg…
Ik misgun niemand een reisje… Van een kijkje ergens anders word je vast geen slechter mens... Maar het massatoerisme loopt wel tegen zijn grenzen aan, of is die grens eigenlijk al lang voorbij... Inwoners van steeds meer toeristenoorden klagen steen en been over de tsunami van toeristen die hun leefomgeving ontregelt. Van slecht gedrag, openbare dronkenschap, vandalisme, tot het tot astronomische hoogte opstuwen van huizenprijzen. Massatoerisme is dikwijls een plaag voor autochtonen, en ook een plaag voor de planeet. Enfin, de wal zal binnenkort het schip wel keren…
Een Duitse filosofe kwam met een helder inzicht: vroeger was vrijheid vooral de vrijheid om te gaan en staan waar je wil. Maar dat soort vrijheid heeft zijn grens bereikt… Nu zoeken we vrijheid in de tijd. Even niet te hoeven, dát is pas vrijheid. Daarvoor hoef je niet ‘all-inclusive’ naar bijvoorbeeld Egypte te stressen…
En als je het zo bekijkt – lijkt dit vrijheidsbegrip niet een beetje op ‘stille tijd’? Vinden we zo opnieuw vrijheid om te geloven?