Veel virologen hebben diergeneeskunde gestudeerd. Dat is prima, veearts is een uiterst eerzaam beroep. Het probleem met zo’n veterinair is echter dat behoorlijk voorspelbaar op besmettelijke ziektes wordt gereageerd: de populatie van een stal wordt gevaccineerd, dan wel opgehokt, of geruimd. Dat het met vee zo gaat doet je soms de wenkbrauwen al fronsen, bij mensen wordt zo’n remedie op zijn minst wat problematisch.
Dat ons lot in deze pandemie in handen van veterinairs ligt, zie je aan hoe er bestreden wordt. Tegen het ruimen van besmette mensen bestaan morele bezwaren, dus wordt het prikken of ophokken. Verder zit blijkbaar weinig in de gereedschapskist. Op ideeën over preventie of medicijnen wordt slechts lauw gereageerd… Prikken en ophokken, veel meer gebeurt er niet.
Corona is nu bijna twee jaar onder ons. En dat we er snel vanaf komen lijkt een illusie, dit virus is een blijvertje, dus zullen we ons er toe moeten verhouden. Maar hoe? Zo doorgaan is nauwelijks een optie: veel jeugd heeft het moeilijk, de cultuursector is zowat de nek omgedraaid, de horeca is bijna opgedroogd, terwijl het water menig neringdoende aan de lippen staat. Ook over de kerk maak ik me zorgen...
Een gemeenschap die alleen digitaal bestaat redt het niet. De geloofspraxis, de rituelen en sacramenten, ze moeten in een fysieke gemeenschap worden beoefend en beleefd. Nóg een Pasen of wéér een Kerst alleen streamen lijkt me dodelijk…
Helaas zijn we ten prooi gevallen aan intensieve mensenhouderij... Ik geloof dat ik in zo’n wereld niet wil wonen...