Perfectie

Voor Pasen vond ik een foldertje in de brievenbus. Aan de plaatjes meende ik meteen te weten waar het vandaan kwam. Dat klopte! Inderdaad een foldertje van de Jehovah’s Getuigen, het nodigde uit voor een ‘speciale bijbelse lezing’ en ‘de herdenking van Jezus’ dood.’

Jehovah’s Getuigen zijn bijzonder missionair. Dat wil de PKN ook wel, maar die doet het nét een beetje anders... Bij ons is er toch wat schroom om huis-aan-huis de deuren langs te gaan om mensen bij de gemeente te betrekken. Die schroom voelen we zelfs naar onze eigen leden ‘op ‘t randje…’ Jehovah’s Getuigen zijn heel wat uurtjes in de week actief met evangeliseren. Daar heb ik wel respect voor: ga er maar aan staan, het roept dikwijls irritatie op, dat zullen de Getuigen regelmatig ondervinden, lijkt me.

Bij mij roept niet zozeer hun zendingsdrang ergernis op, mij irriteren de illustraties in hun folders, al zolang ik die onder ogen krijg. Waarom dan? vroeg ik me af. Wat stoort jou aan die plaatjes? En toen ben ik maar weer eens aandachtig naar dit exemplaar gaan kijken…

Jezus en zijn discipelen staan afgebeeld als ideale Amerikaanse mannen. Flinke bossen haar, in een keurige coupe… Volle, maar goed getrimde baarden... Daar is de kapper heel druk mee geweest... Het zijn ook geen schriele mannetjes, of te dik uitgevallen lieden, nee, figuren met een volmaakt postuur. Dat geldt ook voor afgebeelde tijdgenoten: uiterlijk perfecte mensen…

Zulke perfectie wantrouw ik… De kerk is imperfect en bestaat uit onvolmaakte mensen… Gelukkig maar!