Identiteit

Ik zie hem aan steeds meer vlaggenstokken verschijnen. Een groene vlag met twee horizontaal golvende blauwe banen, en helemaal links twee rode plus éen blauwe verticale baan. In het midden drie appels. Het leek me een streekvlag, twee rivieren die een groen landschap doorsnijden, en fruit uit de boomgaarden. Zo verwijst hij naar de streek waar wij wonen. Dat bleek juist, ontdekte ik na enig speurwerk op internet. De golvende blauwe banen symboliseren Rijn en Waal, de drie appels staan voor Tielerwaard, Neder-Betuwe en Over-Betuwe.

Nu was ik niet helemaal onbekend met het fenomeen streekvlag… Mijn geboortestreek, de Achterhoek, kent al langer zo’n vlag, die fier aan menig mast of stok wappert. Een groene vlag, die het coulisselandschap uitbeeldt, met daar doorheen een diagonaal kruis van twee golvende lijnen, die voor de gebogen, met bomen omzoomde wegen van de Achterhoek staan.

Zijn mensen, meer dan een aantal jaren geleden, duidelijker op zoek naar identiteit dichtbij? Voelen we ons ontheemd in een door globalisering anoniem geworden wereld? Zijn we het dorpsgevoel van ‘ons-kent-ons’ tot verdriet van velen kwijtgeraakt? Voor sommigen scheelt dat weliswaar onprettige sociale controle en groepsdruk, maar veel anderen voelen zich ontheemd. Het ‘touwtje uit de brievenbus’ van Jan Terlouw riep een paar jaar geleden nogal wat weemoedige reacties op…

In een anonieme wereld zoeken mensen gezien en gekend worden dichtbij. Dat pleit voor een nabije kerk, op de menselijke maat. Geen superparochie of kerkgebouw vele dorpen verderop. 

Inderdaad, ‘ons-kent-ons’ kan beklemmend zijn… Maar een vitale geloofsgemeenschap kan er echt niet zonder!