Afgelopen najaar las ik een interview met schrijfster Kristien Hemmerechts. Belangrijk onderwerp in het vraaggesprek was het feit dat Hemmerechts is teruggekeerd naar het christelijk geloof, wekelijks bezoekt ze de mis. Hemmerechts is niet de enige schrijver die zich met het christelijk geloof verbond. Ook de Vlaamse schrijver Christophe Vekeman omarmt, na jarenlange twijfel, het geloof weer. En in ons land zijn Vonne van der Meer en Willem Jan Otten bekende schrijvers die toetraden tot de kerk.
In Engeland sloten ongeveer een eeuw geleden vooraanstaande schrijvers zich bij de kerk aan. Schrijvers als G.K. Chesterton, Graham Greene en de dichter Eliot. Hun namen zeggen ons misschien niet veel meer... Maar éen van die kerktoetreders, C.S. Lewis, is tot op de dag van vandaag bekend. Voor velen is zijn werk nog steeds een originele intellectuele verdediging van het geloof.
Wat bezielde die Engelse literatoren? Waarschijnlijk had hun zoektocht te maken met de Eerste Wereldoorlog, die christelijk Europa spleet en in een onnoemlijke crisis stortte. Daarin zochten ze een nieuw perspectief, dat weer een humane eenheid in ons werelddeel kon scheppen.
Ik weet niet wat het motief is van hedendaagse schrijvers, om weer terug te keren tot de God van de bijbel. Zoeken ook zij naar eenheid in deze versplinterde wereld, waarin niets meer heilig is? In elk geval zijn ze mensen van het woord, die vertellen aangesproken te zijn door een stem, waardoor ze zich lieten roepen…
Praatjes vullen natuurlijk geen gaatjes… Maar bijbels gezien zijn Woord en daad éen! Wie dat beseft viert gezegend Kerstfeest...