Stikstof

Stikstof was vroeger iets waar je eigenlijk alleen met de scheikundelessen op de middelbare school iets over hoorde… Of als je een wrat moest laten bevriezen, bij de dokter… Tegenwoordig kun je de krant niet openslaan of het nieuws aanzetten, of het gaat over stikstof. De Hoge Raad heeft een negatief oordeel uitgesproken over het stikstofbeleid van het kabinet, en sindsdien zit Nederland op slot.

Nu is zorg voor klimaat en milieu natuurlijk een dure plicht, waar niemand zich met een Jantje-van-Leiden van mag afmaken. Maar de hele ophef van vandaag lijkt meer een rekenkundige kwestie dan dat het gaat om de natuur zuiver te houden. Eerder een zaak van het juiste sommetje vinden... Voor de ene partij betekent dat het halveren van de veestapel, een andere zou graag de maximumsnelheid in Nederland zien teruggaan naar honderd kilometer, een derde wil er best een mouw aan passen, zodat de formule-1-race van Zandvoort volgend jaar gewoon kan doorgaan… Al die proefballonnetjes en rekenkunstjes wekken de indruk dat het vooral om juridische haarkloverijen gaat...

Pas vertelde iemand die de tentoonstelling ‘Bij ons in de biblebelt’ had bezocht dat ze geraakt was door een overzicht dat daar hing, waarop te zien was hoe het protestantisme is uitgewaaierd in talloze kerken en kerkjes. Zogenaamd om ‘de leer’ zuiver te houden… Maar was het dikwijls niet eerder een zaak van grote ego’s en geen ander gelijk dan het eigen? Over haarkloverijen gesproken – het gaat nota bene door tot op de dag van vandaag...

Werkt al te grote zuiverheid soms verstikkend?