Soms zit ‘s morgens de verkeerde krant in de brievenbus... Dat is irritant, op de deurmat wil je graag de krant waarop je bent geabonneerd. Voor dat dagblad heb je bewust gekozen. Maar ontbijten zonder krant is ook zo kaal, dus toch het foutief bezorgde blad maar openslaan…
Duidelijk een andere krant dan de mijne... Andere opmaak, nogal druk. Ook de nieuwskeuze is niet helemaal hetzelfde. Mijn krant bericht bijna dagelijks over klimaatproblemen en wat daar allemaal mee samenhangt, de krant die nu naast mijn bord ligt heeft het daar nauwelijks over.
Eigenlijk vind ik dat niet eens vervelend… Oog voor het klimaat heb ik best, en ik realiseer me dat de manier waarop we nu leven veel van de aarde vergt… Dat dit een gepeperde rekening met zich meebrengt, voor ons, maar nog meer voor onze kinderen en kleinkinderen.
Toch betwijfel ik of voortdurende aandacht voor het klimaat mensen tot gedragsverandering brengt. Het is wel erg veel, wat media dagelijks over ons uitstorten... Misschien wel te veel... ‘Overkill’ heet dat in het Engels. Daar zit het werkwoord ‘to kill’ in...
Te veel informatie, steeds dezelfde trom roeren, dat is dodelijk. Het stompt af, en doet mensen hun interesse verliezen. Met informatie luister het nauw, teveel van hetzelfde heeft een averechts effect…
Hoe zit dat in de kerk? Hameren we daar stug door op steeds hetzelfde aambeeld? Maar als het evangelie alleen maar in een voorspelbaar, vast stramien voor het voetlicht wordt gebracht, kunnen we ons er dan nog door laten verrassen en over verbazen?