Grot

Met ingehouden adem hebt u waarschijnlijk de ontwikkelingen gevolgd rond de twaalf Thaise voetballertjes en hun coach, die opgesloten zaten in een grot. In een letterlijk uitzichtloze, want volkomen duistere, positie... De reddingspoging werd door heel de wereld gevolgd, groot was de vreugde toen alle jongens en de coach in veiligheid waren, hoewel éen van de redders het met zijn leven moest bekopen.

Het is bijna een beeld van Pasen, als de jongens van het donker in het licht, van het domein van de dood terugkeren naar het leven. Zoiets spreekt... Of nu mijnwerkers worden gered uit een schacht, of kinderen uit een grot, het leven krijgt een gezicht, zo’n redding raakt je en blijft je bij.

In mijn krant stond een ingezonden brief van een medelezer. Een wat ‘zuur’ stukje… Schrijver benadrukte dat, volgens cijfers van de Verenigde Naties, dagelijks 15.000 kinderen wereldwijd de hongerdood sterven. Daar bespeurt hij weinig aandacht voor, het ontgaat hem waarom twaalf Thaise jongens dan wél wereldnieuws worden…

Een gruwelijk cijfer: 15.000 kinderen… Per dag! Inderdaad, daar wordt geen live-verslag aan gewijd… Toch wordt er, juist in kerken, wel degelijk aandacht aan besteed. Kerk-in-Actie heeft allerlei projecten die kinderen ten goede komen. Veel gemeenten doen daar aan mee, of hebben zelf projecten, of een sponsorkind. Misschien niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat, toch altijd beter dan niets doen…

Een oude Joodse wijsheid wist er van: ‘wie éen leven redt – redt heel de schepping...’ 

Juist kleine daden kunnen groots zijn!