Jesus Christ Superstar

In 1970 beleefde de rockopera ‘Jesus Christ Superstar’ zijn première. Tekstschrijver Tim Rice en componist Andrew Lloyd Webber verbeelden en verklanken daarin de laatste dagen van Jezus, dat alles gezien vanuit het perspectief van Judas. Veel van de liedjes zingen of neuriën we makkelijk mee, ze vormen inmiddels bijna collectief bezit. De rol van Jezus werd gespeeld door Ted Neeley, die vervolgens zó met deze rol vereenzelvigd werd, dat hij levenslang vertolker van Jezus bleef. Inmiddels is Ted zeventig-plus, nog steeds speelt hij de rol van Jezus. Niet iedereen was destijds blij met deze rockopera. Vanuit christelijke hoek werd er negatief over gedaan: Jezus werd naar de zin van veel christenen te veel als een ‘gewoon mens’ voorgesteld. Met het verstrijken van de jaren luwde die storm, en werd ‘Jesus Christ Superstar’ ook in kerken en christelijke kringen opgevoerd, de musical werd een erkend en geaccepteerd fenomeen. Misschien loopt er zelfs wel een lijntje van deze rockopera naar de Passion, die jaarlijks ergens in een Nederlandse stad wordt opgevoerd, dit jaar op 29 maart, in de Amsterdamse Bijlmer.

Ook ‘Jesus Christ Superstar’ komt dit jaar weer in Nederland op de planken, met opnieuw Ted Neeley in de hoofdrol. Er wordt al druk reclame voor gemaakt. In de krant, op internet en zelfs in radiospotjes wordt ons toegeroepen dat er zeven voorstellingen komen. ‘Jezus Christ Superstar is terug in Nederland,’ klinkt het spotje... Dan vraag ik me af: hoezo, terug in Nederland?

Jezus is toch nooit weg geweest?