Avri

Onlangs hadden we op ons herenclubje Jan Beijer te gast. Hij vertelde iets over het schrijven van columns. Wat interesseert mensen? Voor een columnist is dat een belangrijke vraag. Volgens Jan scoren verhaaltjes over de Avri altijd goed, die maken het nodige bij mensen los…

Dan hier dus ook maar eens de Avri… Die haalt het oudpapier tegenwoordig zelf op. Dat hoeven verenigingen en clubs niet meer te doen. Ze worden voorlopig financieel nog even gecompenseerd, maar hun vrijwilligers zijn niet langer nodig. ‘Te gevaarlijk,’ zegt de Avri… ‘Te duur,’ denk ik. De Avri moet op zaterdag of in de avonduren een chauffeur laten rijden, die dan meer verdient dan op normale werktijden… Enfin, de papiercontainers in Ommeren worden niet meer geleegd door vrijwilligers van onze gemeente.

In het kader van de ‘Week van gebed om eenheid’ hadden we een vesper in de kerk. Met een eenvoudige liturgie, geen gepreek of zo. Zingen, bidden, bijbellezen, dat was het wel... En stilte, vooral stilte, meer stilte dan normaal in de dienst…

Nadat een bijbelgedeelte was gelezen waren we stil. Om het gelezene te laten bezinken en te overdenken… Om de Geest de ruimte te geven… Maar - terwijl het in de kerk heel stil was - nam buiten het kabaal toe… In Ommeren nota bene, waar het altijd zo rustig is! Het was een vuilniswagen, van de Avri! De papiercontainers werden geleegd... 

Prima dat je dat voortaan zonder vrijwiligers van de kerk doet, maar dan hoef je toch niet meteen hun vesper te verstoren?