Geen enkele moeite heb ik ermee, met de vrouw in het ambt. Ik heb het hier al vaker gezegd: een groot deel van het kerkenwerk wordt gedragen door vrouwen. Maar de brief van zeven mannelijke (ex)synodeleden waarin gevraagd wordt om ‘moedig leiderschap’ om de ‘vrouwenkwestie’ op de agenda te zetten vind ik een misplaatste actie.
Want de kerkorde is heel duidelijk over de ‘vrouwenkwestie’: alle ambten in de PKN kunnen door zowel mannen als vrouwen gedragen worden. In de meeste PKN-gemeenten gebeurt dat ook.
Niet bij gemeenten die zichzelf tot de Gereformeerde Bond rekenen. Maar mag men daar die keuze maken? Ik begrijp dat het voor vrouwen heel pijnlijk kan zijn dat ze daar geen ambtsdrager mogen worden, maar ze kunnen lid worden in een gemeente waar het wel kan. Misschien voelen ze zich daar wat opvattingen betreft ook wel meer op hun plek, dat zou zomaar kunnen…
Laten we elkaar op dit gebied alsjeblieft ruimte gunnen… Kijk eens wat bij de Vrijgemaakten en de Christelijk Gereformeerden momenteel van onderop verschuift… Binnen de Bond komt de vrouw misschien wel binnen tien jaar via de voordeur het ambt binnen… Realiseer je bovendien dat in het overgrote deel van de wereldwijde kerk het ambt slechts voor mannen is...
De mentaliteit van deze brief doet me een beetje denken aan een heel seculiere politieke partij, die de zegeningen van het verlichtingsdenken dwingend aan heel de samenleving wil opleggen… Maar ik zou denken: láát ons gelovigen toch in onze zelfgekozen onmondigheid... Dat is dunkt me pas echt democratie!