Op blauwe brieven ben ik niet bijzonder gesteld. Ze bevatten maar zelden prettige mededelingen, vaak komt het er op neer dat betaald moet worden. Nu weet ik wel: van al die belastingen en premies profiteren we met elkaar, Nederland is een prima plek om te wonen, maar toch… Het voelt toch altijd een beetje jammer dat een deel van je zuurverdiende geld op de rekening van de overheid gestort moet worden.
Maar nu kreeg ik een blauwe brief met positief nieuws! Ik kreeg zowaar een euro terug... In mindering te brengen op een voorlopige aanslag. De volgende dag wéér een blauwe brief, nu met de mededeling hoe die ene euro verrekend gaat worden... En wat schetste mijn verbazing toen ik een week later een derde blauwe brief kreeg, nog steeds over diezelfde euro. Nu was mijn voorlopige aanslag over 2017 met éen euro verlaagd!
Drie brieven over éen-en-dezelfde euro... Ik heb van boekhouden niet zoveel verstand, maar mij dunkt dat drie brieven en het werk dat ambtenaren er aan hadden toch méér kostten dan een euro. In deze werkwijze zit iets erg onproductiefs, zo krijgt Wiebes die dure afvloeiingsregeling bij de belastingdienst nooit gefinancierd, vrees ik.
Je kunt je er aan ergeren, je kunt er om glimlachen, maar gaat het in de kerk niet dikwijls net zo? Dat we veel energie en menskracht besteden aan futiliteiten die er nauwelijks toe doen? Regelmatig druk zijn met wat niet terzake doet?
Zelfreflectie is soms ook in de kerk hard nodig...