Veel kerken zoeken een modus om hun diensten op te schalen. Na weken van streamen nu eindelijk wat gemeenteleden toelaten, en proberen iets van een ‘normale’ kerkdienst gestalte te geven.
Ondertussen worden enkele besmettingshaarden vanuit godshuizen breed uitgemeten… Een baptistengemeente in Duitsland kreeg met tientallen corona-besmettingen te maken, en ook rond een Haagse moskee zijn sterke verdenkingen. Geloof dus maar dat er kritisch naar kerken gekeken wordt door de seculiere buitenwacht. Men zal denken: ‘moeten die gelovigen nu écht bij elkaar komen en het risico opzoeken?’ Menig gemeente komt onder het vergrootglas te liggen of krijgt verwijtende blikken…
Natuurlijk zitten er risico’s aan een kerkdienst... Ook aan horecabezoek trouwens, of een avondje theater. Wie nooit risico wil lopen moet altijd thuisblijven. Wie het leven wil hernemen neemt een risico, leven zónder risico’s bestaat überhaupt niet.
Maar laten we voor de risico’s tijdens onze kerkdiensten niet al te bang zijn, als we de noodzakelijk maatregelen in acht nemen. Ons bovendien niets aantrekken van kwaaie seculiere blikken, van lieden die kerkdiensten sowieso kolder vinden, en nu een prachtige stok hebben om de hond te slaan.
We weten best dat het virus niet weg is… Het zal nog regelmatig opvlammen, ondanks alle zorgvuldigheid en hygiëne, waarschijnlijk ook in kerken… Daarom ben ik benieuwd hoeveel mensen weer naar de kerk durven komen…
Op tweede Pinksterdag kwam een duifje naar de waterbak in onze tuin. Wij zaten er vlakbij, het duifje aarzelde, maar uiteindelijk was de dorst groter dan de angst.
Wint onze dorst het van de angst?