CHINEES SCHOUWSPEL

("De Kerk roept" 22 oktober 2015)

Twee weken geleden verscheen “Kerk 2025: Waar een Woord is, is een weg.” Een nota van de PKN, die in de najaarssynode besproken wordt. In de kerk moeten de bakens worden verzet, gebrek aan betrokkenheid, gebrek aan geld en gebrek aan menskracht maken het gemeenten steeds moeilijker overeind te blijven, en de structuur van de kerk zoals wij die gewend zijn te handhaven. Bij het verschijnen van deze nota werd ds. Arjan Plaisier ook geïnterviewd in “TROUW”. In dat interview noemde hij de kerkdienst voor veel mensen een “Chinees schouwspel”, waar ze alleen met bevreemding naar kunnen kijken, zonder te beseffen wat het allemaal is.

Die opmerking raakte mij onaangenaam... 

Ik ben één van die vele predikanten die week in, week uit, ziel en zaligheid in het voorbereiden van en voorgaan in de kerkdienst leg. Niet omdat het een particuliere hobby van me is, maar omdat ik denk dat de zondagse eredienst het hart van de gemeente is. Veel mensen ervaren dat ook zo. Voor hen is de dienst een rust- en inspiratiemoment, een plek waar de accu even wordt opgeladen en je dingen onder een ander licht gaat zien. Deze mensen zijn over het algemeen geen lieden met een sterke beheersing van het Chinees, of met kennis van de Aziatische schouwspel-cultuur, voorzover ik dat kan beoordelen...

Natuurlijk zal iemand zonder kerkelijke achtergrond en kennis van bijbel en eredienst zich niet onmiddellijk betrokken voelen bij een dienst, en niet precies kunnen plaatsen waar het om gaat en wat er gebeurt, maar is dat erg? Wie naar het kaatsen of het biljarten kijkt begrijpt daar niet eerder iets van dan wanneer hij inzicht in de spelregels verworven heeft. Participeren aan wat-dan-ook vraagt dat je je verdiept in het hoe-en-wat, en dat mag ook best van mensen gevraagd worden.Ik wil glashard overeind houden dat de zondagse kerkdienst het hart van het gemeenteleven is. 

Natuurlijk is geloven méér dan naar de kerk gaan, maar waar dat wordt opgegeven is het geloof ook snel verdwenen. Ik vrees dat zonder de gemeenschap die op zondag de lofzang zingt, haar gebeden opzendt en de schriften hoort en overdenkt, de kerk verdwijnt en het geloof verdampt. Samen investeren in de kerkdienst is daarom van levensbelang voor de kerk. Ik hoop dat u me begrijpt – hier zit toch geen woord Chinees bij, en dat geldt ook voor onze kerkdiensten... 

Voor de nota: klik hier KERK 2025: Waar een Woord is, is een weg