Het houdt voorgangers blijkbaar bezig… Al in augustus kreeg ik een mail van een collega die vroeg: ‘Wat doe jij met Israël-zondag?’ Hij zat daarmee… De hele situatie in Gaza, en alle verhitte discussies eromheen, geven dominees het gevoel dat de preek op Israël-zondag spitsroeden lopen wordt...
Wat in Gaza gebeurt is afschuwelijk. Ik vind het beleid van Netanyahu niet goed te praten. Hoewel ik volkomen begrijp dat Israël verlangt naar veilige grenzen, en het terreurregime van Hamas met wortel en tak wil uitroeien, vind ik niet dat dit rechtvaardigt wat momenteel in Gaza gebeurt. Zelfs wanneer je de slag om de arm houdt dat niet te checken valt of alle informatie uit Gaza betrouwbaar is, of dat er in scene gezet nepnieuws tussen zit, zelfs dan geloof ik dat daar dingen gebeuren die humanitair niet door de beugel kunnen…
Wat mij ook verontrust is de geweldige polarisatie die Gaza op veel plekken van de wereld oproept. Het leidt tot haat en radicalisering in veel landen en organisaties. Ook onder PKN-leden merk je dat. Daarom vind ik het onverstandig wanneer predikanten in ambtsgewaad bij het landelijk dienstencentrum demonstreren. Daar wordt bovendien geen Gazaan beter van, het gaat om een afgeleide van een afgeleide van een afgeleide. Kijk maar uit, voor je het weet importeer je een conflict, zonder dat de slachtoffers daar ook maar een meter mee opschieten…
Polarisatie rond apartheid en kernwapens heeft de kerk in de vorige eeuw zwaar beschadigd. Elkaar moreel de maat nemen is levensgevaarlijk… Ik houd mijn hart vast...