BISSCHOP...

Nee, niet Sinterklaas, waar we misschien deze dagen vol van zijn. Maar op de laatste synode van de PKN werd over het invoeren van een bisschop gesproken. Een figuur met “doorzettingsmacht”, die blijkbaar bepaalde beslissingen kan nemen en doorzetten. 

Nu is het denken hierover nog niet uitgekristalliseerd, er zal verder over gesproken worden, maar ik vraag me af hoe we die PKN-bisschop kunnen rijmen met het uitgangspunt van onze kerk dat “het ene ambt niet over het andere zal heersen,” en beslissingen dus door de ambtelijke vergaderingen worden genomen, dat wil zeggen daar waar al de drie ambten die onze kerk kent bij elkaar zijn. 

Is het invoeren van een bisschopsambt dan geen fundamentele breuk in belijden en traditie van onze kerk? En als die “doorzettingsmacht" uiteindelijk tóch bij de ambtelijke vergaderingen blijft, wat voegt een bisschop dan toe? Voor welk probleem is hij/zij de oplossing?

Op de synode werd ook naar voren gebracht dat het vanuit oecumenisch perspectief goed zou zijn dat de PKN bisschoppen krijgt. We staan dan “in lijn” met een groot deel van de christenheid wereldwijd...

Tja... Ik zou zeggen: kies dan in de PKN acht bisschoppen, van wie één vrouw. Dan kunnen we over dit college tenminste spreken als “Sneeuwwitje en de zeven dwergen”. Want dat lijkt me zo ongeveer de “oecumenische statuur” van de PKN-bisschop... Sneu! En volgens mijn krant zal hij het ook nog zonder mijter moeten doen...