KERKLAAN 7

("Samen" 25 maart 2011)

Ik heb een buikspreekpop gekocht. Mocht de gemeente niet willen leren, dan kun je ze altijd nog entertainen. Bovendien: een dominee hoopt tenslotte toch “his masters voice” te vertolken, dus zo'n pop is nooit weg.

Op internet vonden we een site met poppen, en na ampel overleg was de keuze snel gemaakt. Pop besteld, niet echt goedkoop, en de betaling moest van te voren gedaan worden. Het leek heel betrouwbaar, dus vooruit dan maar. Gelukkig, per omgaande kwam een mailtje dat de pop binnen twee dagen bezorgd zou worden.

Inderdaad, toen ik een dag later tussen de middag thuiskwam, lag er een formuliertje op de mat. Eén of andere mij onbekende pakketdienst had gepoogd een pakketje af te leveren. Er was niemand thuis, het kon worden afgehaald op Kerklaan 7.

Aan het eind van de middag toog ik dus naar de Kerklaan. Zou daar soms een depot zijn, waar niet af te leveren pakketjes door de rechtmatige eigenaar kunnen worden afgehaald? Kerklaan 7, waar is dat precies? Is het een winkel, of is het een particulier? Met enig zoeken vond ik nummer 5, maar dan komen er een paar honderd meter geen oneven nummers meer, omdat je aankijkt tegen de achterkant van de huizen van de bomen-buurt.

Een heel stuk verder gefietst. Over de brug komen weer oneven huisnummers. Maar dat is gek: het begint hier met 9... Vreemd, terugfietsen dus, en de achterkanten van de huizen bestuderen, waarschijnlijk is een nummer aan mijn aandacht ontsnapt... Helaas, ik kan nummer 7 nergens vinden. Ik heb geïnformeerd bij nummer 5... “Zeven? Dat is vast over de brug...” Bij nummer 9: “Ik geloof dat zeven niet bestaat, toen wij gingen bouwden kregen we nummer negen...” Vervolgens ben ik maar eens bij de drukker op nummer 1 gaan vragen, want een zeven en een één kun je makkelijk verwarren, nietwaar? Maar nee, de drukker hield geen depot voor pakketjes...

Inmiddels was mijn humeur tot onder het nulpunt gezakt. Briesend kwam ik thuis. “Dat adres bestaat niet,” beet ik mijn vrouw toe, “we zijn opgelicht, er staat ook geen pakketnummer of niets op dat papiertje...” Wel een telefoonnummer, maar dat kostte een euro per gesprek... “Bel dan even,” suste mijn vrouw. Ik viel nog over die euro, maar ja, de pop was betaald en moest en zou dus boven water komen...

Enfin, gebeld. Na enig wachten kon ik mijn verhaal kwijt... “Mevrouw, mijn pakje is afgeleverd op een adres dat niet bestaat, hoe kan dat nou?” “Ogenblikje, ik kijk het even voor u na, wat is uw postcode? … Ja meneer, ik zie het al, het pakket is bezorgd bij uw buren, op nummer 7.

Ze heten Kerklaan...”