Een ouder gemeentelid was plotseling opgenomen in een verpleeghuis, had al afscheid van kinderen en kleinkinderen genomen, en wilde graag bezoek van de dominee. Het was net voor het weekend, het leek me daarom beter niet te wachten, dus op vrijdagmorgen rap even naar het verpleeghuis.
Dominees komen niet altijd gelegen… Soms is de verpleging of een therapeut bezig, of doet de arts haar ronde. Dat was ook nu zo, dus moest ik even wachten op de gang.
Uit éen van de kamers klonk een krachtige stem. Duidelijk een fysiotherapeut! Er moest blijkbaar geoefend worden, en zo te horen ging dat behoorlijk fanatiek. ‘Prima, hier wordt gewerkt,’ dacht ik… Terwijl ik de gang heen-en-weer beende begon ik zelf ook een beetje te rekken en te strekken, zoals de bewoner van de kamer dat blijkbaar moest doen.
Na een poosje was de oefensessie klaar. Zeer opgewekt nam de therapeut afscheid, bijna joviaal, en ik was benieuwd welke enthousiaste persoonlijkheid nu energiek de gang op zou stormen… Maar er gebeurde niets...
Nu klonk vanuit de kamer een tune… De tune van omroep MAX… Niks enthousiaste fysiotherapeut, het was de presentator van ‘Nederland in beweging’ geweest… Ik had me een compleet verkeerde voorstelling gemaakt van wat zich op kamer 2 afspeelde…
Iemand van de zorg passeerde. Ik zei dat ik dacht dat op kamer 2 een therapeut bezig was, maar dat het de TV bleek te zijn. Ze keek me vol onbegrip aan… Dacht wellicht dat ook bezoekers van het verpleeghuis niet altijd helemaal helder zijn…