Je kunt de reformatie verwijten dat met haar concentratie op ‘de schrift alleen’ het kind een beetje met het badwater werd weggegooid... De vaderen hadden een hekel aan ‘Roomse ceremoniën,’ realiseerden zich echter te weinig dat geloven ook met verbeelding en symboliek te maken heeft. Inmiddels zijn we daar wel een beetje van teruggekomen... Paaskaarsen, stola’s en antependia zijn tegenwoordig gemeengoed in veel protestantse kerken.
Ook de sacramenten bepalen ons bij de lichamelijkheid van geloven. We zijn niet alleen een ziel, of een functionerend brein, maar de gelovige is gewoon een mens van vlees en bloed. Daarom is het noodzakelijk dat in de eredienst méér wordt aangesproken dan het verstand alleen. Dat gebeurt ook in de beleving van sacramenten…
In mijn eerste gemeente vierden we Avondmaal met alcoholvrije wijn. Die was toentertijd nog niet zo goed ontwikkeld als tegenwoordig, sterker nog: het was gewoon bocht... Wie er van dronk kreeg terstond een zure trek van afkeuring op het gelaat... Dat kan zo niet, vond de kerkenraad. Dus werd de vieze wijn vervangen door goed druivensap, overigens zonder de gemeente daarover in te lichten…
Tot verbazing van de diakenen moesten de bekers méér worden bijgevuld dan toen die vieze wijn gebruikt werd… Wat blijkt: zelfs bij het Avondmaal, toch vaak een plechtig en geestelijk georiënteerd moment, proeven mensen drommels goed wat in de beker zit… Als het lekker is neemt men een grotere teug dan wanneer men het gebodene niet apprecieert… Conclusie: in de eredienst moet je bij alle onderdelen gaan voor goede smaak…