PESTEN

(Samen, 18 januari 2013)

De afgelopen weken werden we opgeschrikt door twee tragedies, die duidelijk maken wat pesten met iemand kan doen. Twee jonge mensen maakten een einde aan hun leven, naar het schijnt omdat ze niet langer opgewassen waren tegen het gepest worden. Hun leven was door dat pesten kapot en daar hebben ze een droevige uiterste consequentie aan verbonden, velen ontredderd achterlatend. Pesten sloopt, dat is duidelijk... Ik vrees dat veel mensen die gepest werden levenslang de littekens daarvan meedragen.

Het woord “pesten” is de laatste tijd ook op een andere manier in het nieuws. Kerkmensen voelen zich gepest door de politiek. Door de politiek? Nou, het kan wel wat specifieker, het is met name D'66 dat zich de ergernis van veel kerkmensen op de hals haalt. De zondagswet moet op de helling, de kerken mogen niet meer op de hoogte worden gebracht van mutaties in het bevolkingsregister, en er zal straks ook wel gezaagd worden aan de poten van het christelijk onderwijs. De scheiding van kerk en staat wordt door D'66 wel op een zeer bekrompen wijze misverstaan. Die scheiding bedoelt niet krampachtig alle religie uit het publieke domein te verbannen en tot de privé-sfeer te beteugelen, maar zegt dat kerk en staat onafhankelijk van elkaar zijn, elkaar de wet niet voorschrijven, en dat lijkt me heel iets anders.

Nu snap ik deze perikelen wel: D'66 wortelt in de jaren '60 van de vorige eeuw. En als frustratie tegen de gang van zaken van een halve eeuw geleden je bestaansrecht is, tja, wat moet je dan? Grote teleurstellingen zijn de partij de laatste jaren niet bespaard gebleven: “kroonjuwelen” als het referendum en de gekozen burgemeester liggen inmiddels op de schroothoop, de gehoopte grote verkiezingsklapper bleef uit, en het regeringspluche onbereikbaar. Het kleine ventje mag niet met de grote jongens meedoen, zielig... Dat is even slikken, en maakt blijkbaar zuur, dus dan ga je maar bezig met totaal ondergeschikte symboolpolitiek.

Ik zou D'66 voor willen houden: zijn er in crisistijd geen ernstiger zaken om je mee bezig te houden? Die zondagswet leidt feitelijk nergens tot juridische of maatschappelijke moeilijkheden. En dat verhaal over het bevolkingsregister is helemaal te onbenullig om er woorden aan vuil te maken. Ten eerste geldt deze praktijk niet alleen voor de kerken, maar wordt bijvoorbeeld ook de Nederlandse Spoorwegen van de verhuizing van haar klanten op de hoogte gehouden. Ten tweede betaalt de kerk gewoon voor deze dienst. En ten derde regelt u met ongeveer drie muisklikken en een mailtje aan de SILA dat uw gegevens niet meer mogen worden doorgegeven... En zie: geen kerk hoort dan iets over u...

D'66 verdiep je toch eens in serieuze problemen!