Jos van der Kooy

Transfers in de voetballerij halen dikwijls de voorpagina. Met zo’n transfer is vaak een groot bedrag gemoeid, bij uitzonderlijk goede spelers gaat het om miljoenen. Dat kun je belachelijk vinden, maar vergeet niet dat het in topsport niet om sport gaat, maar om geld. Met miljoenen voor een sterspeler hoopt een club een heleboel andere miljoenen binnen te harken...

In de kerk is ook sprake van transfers. Dan hebben we het over beroepingswerk. Weliswaar haalt dat tegenwoordig nauwelijks nog de krant, voor de betrokken gemeente en de predikant in kwestie is het best belangrijk.

Veranderingen van ander kerkelijk personeel komen meestal niet echt in het nieuws. Maar er zijn uitzonderingen: het bericht dat organist Jos van der Kooy de Westerkerk in Amsterdam verruilt voor de Arminiuskerk in Rotterdam haalde zelfs de NOS-nieuwssite… Alsof Donny van de Beek van Ajax naar Feijenoord overstapt...

Van der Kooy wordt alom gezien als éen van onze beste organisten, bijna veertig jaar is hij aan de Westerkerk verbonden. Het ‘succes’ – als je daar in de kerk van spreken mag – van de Westerkerk is ongetwijfeld mede op het conto van het orgelspel van Jos van der Kooy te schrijven.

Waarom gaat hij dan weg? Heeft hij het niet meer naar zijn zin? Zijn de kerkgangers zijn orgelspel zat? Welnee, naar eigen zeggen voert zijn werkgever, de Protestantse Kerk Amsterdam, een verjongingsbeleid, en wil daarom het contract van de zevenenzestig jarige van der Kooy niet verlengen… Leeftijdsdiscriminatie in de kerk? Kijk maar uit… Straks lopen hele kerkenraden leeg...