ONBENULLIG
("Samen" 9 december 2011)
Vroeger uitte vroomheid zich vaak in vreemde dingen: bijvoorbeeld niet breien en niet fietsen op zondag... Vandaag kijken we met enige bevreemding op zulke principes terug. Futiliteiten, die eigenlijk niets met de kern van geloof te maken hebben. Symboolpolitiek en groepscultuur. Zo onderscheid je je van anderen, toon je hoe principieel gelovig je wel bent.
Op die manier gaan wij meestal niet meer met dingen om. Zulke kleinzieligheid zijn wij voorbij, we kijken er naar, soms met een glimlach, soms misschien met een gevoel van frustratie, wanneer dit soort regeltjes een deel van onze jeugd heeft verzuurd. Maar hoe dan ook, voor zulke uitingen van lege principes, die met het hart van de zaak niets van doen hebben, is in onze tijd geen plaats. Voor ons geldt: “leven en laten leven”.
Werkelijk? De kerk is de kleinburgerlijkheid misschien te boven, voor politici geldt dat niet. Symboolpolitiek, met als doel goedkoop bij de achterban te scoren, is in de politiek helemaal terug.
Ik rijd van tijd tot tijd via de Afsluitdijk naar Harlingen, om mijn vader te bezoeken. In de kop van Noord Holland en op de Afsluitdijk mag ik dan maar liefst 130 kilometer per uur rijden! Doet dat er iets toe, op deze rustige wegen, waar het begrip file onbekend is, tenzij er een brug open staat? Wordt mijn reistijd wezenlijk korter door die 10 kilometer extra? Kom nou, met deze volstrekt overbodige limiet komen politici een paar patsers en schreeuwers tegemoet! Pure symboolpolitiek!
Of neem de weigerambtenaar, ook zo'n voorbeeld van opportunistische onbenulligheid in de politiek. Twee mensen van hetzelfde geslacht kunnen een burgerlijk huwelijk aangaan, het is goed dat dat kan. Maar sommige ambtenaren van de burgerlijke stand hebben er principieel moeite mee een dergelijk huwelijk te sluiten, en dat kan ik me ook voorstellen. Nu is er volgens mij geen gemeente met slechts één
trouwambtenaar. Praktisch zullen er dus nauwelijks problemen ontstaan als iemand principieel moeite heeft met het sluiten van een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, er is altijd wel een collega te vinden die dat wel wil... Waarom dan geen ruimte geven aan dit stukje gewetensvrijheid? Respecteer dat! Destijds werden gewetensbezwaren tegen de dienstplicht ook gerespecteerd, en het is zelfs wettelijk toegestaan je niet te verzekeren, als daar gewetensbezwaar tegen is. Waarom de weigerambtenaar dan afserveren? Kortzichtige symboolpolitiek, met het gevaar dat “wat de meerderheid vindt” het criterium voor “waar” of “wenselijk” wordt... Dat lijkt democratie, maar is het niet! Gewetensvrijheid is geen zaak van “meeste stemmen tellen”...In de kerk zijn we de bekrompenheid en de burgerlijkheid zo langzaamaan voorbij. In de politiek is het anders: populistische politici weten hoofd- en bijzaken verdraaid slecht te scheiden!
