Manke Nelis

(Samen 1 november 2012)

In het weiland naast de camping lopen koeien. Van allerlei formaat. Zoogkoeien met kalfjes, wat grotere kalveren die niet meer bij hun moeder drinken, en een stier. Voortdurend loopt de kudde van het ene weiland naar het andere heen en weer, en als je rustig op je tuinstoeltje voor de caravan zit ga je je toch in zo'n kudde verdiepen.

Het viel ons al gauw op dat één kalf moeilijk loopt. Steeds achteraan, soms loeiend omdat hij vindt dat zijn familie wel erg ver weg is. Als ze allemaal naar het verste weiland zijn vertrokken loopt het kalf nog steeds vlak voor onze neus.

Manke Nelis, hebben we hem genoemd, en iedere keer dat wij voor onze caravan zaten hielden we in de gaten hoe het met Manke Nelis ging... Veel verbetering zagen we niet, Manke Nelis werd nooit haantje-de-voorste.

Het kost weinig voorstellingsvermogen om te bedenken wat er inmiddels van Manke Nelis geworden is. Waarschijnlijk heeft hij als kalfsfilet of zwezerik de weg naar uw bord gevonden. Misschien was uw braadpan wel gevuld met een stukje Manke Nelis. Zo gaat dat immers in de agrarische sector: alles waar wat aan mankeert, alles wat achterblijft wordt opgeruimd. Als kalfsvlees levert Nelis nog wat op, en dat kun je de boer warempel niet kwalijk nemen. Het is trouwens ook de gang van de natuur: alles wat zwak is, alles wat zich niet kan handhaven delft het onderspit, dient tot voedsel voor de sterkeren of wordt anderszins opgeruimd.

In het evangelie is het anders. Daar gaat het zwakke voor. Daar krijgt wat achterblijft een ereplaats. Het evangelie is een heel tegennatuurlijk verhaal.

“Tegennatuurlijk.” Hoor ik dat woord in de kerk ook niet regelmatig? Maar dan niet positief bedoeld. Nee, dan wordt het gebruikt om van alles en nog wat, wat tegen de gebruikelijke burgerlijke moraal in gaat, te veroordelen. Ik heb niks tegen die burgerlijke moraal, maar wees toch voorzichtig met het labelen van zaken als “tegennatuurlijk... ” Dat heeft mensen beschadigd en van de kerk vervreemd.

Het evangelie is een scherpe zaak. Het schuurt en zet vraagtekens bij onze vanzelfsprekendheden. Tollenaars en zondaars zijn welkom bij de Heer. Dat was toen een punt van ergernis, en misschien is op dat gebied niet veel veranderd... Maar als wij het evangelie alleen als knus, comfortabel en voorspelbaar ervaren zijn we waarschijnlijk de kern kwijt.