Rietveld

Iedereen kent de Rietveldstoel, die vrolijke leunstoel in primaire kleuren. Waarschijnlijk stamt het ontwerp uit de zomer van 1918, en is de stoel dus nu precies een eeuw oud. Gerrit Rietveld werd er beroemd mee, het ding schijnt overigens voor geen meter te zitten… Ze worden nog steeds gemaakt: een exclusief Italiaans bedrijf heeft destijds de rechten gekocht. Je betaalt er dan ruim 2500 euro voor, er zullen dus vast niet veel mensen op zitten.

Nu had Gerrit Rietveld een zoon: Wim. Deze Wim was industrieel ontwerper bij Werkspoor. Ik wist dat niet, maar las het in het boek ‘Ontwerpen aan het spoor.’ Zo zie je maar hoe je van je spoorhobby iets kunt opsteken… Wim Rietveld heeft het interieur ontworpen van de treinstellen plan V en plan T uit de jaren ‘60. Die typeaanduiding zegt u misschien niet veel, maar dit waren de treinen die bijna vijftig jaar beeldbepalend zijn geweest voor de stoptreindiensten, tot enkele jaren terug. Miljoenen reizigers, u waarschijnlijk ook, hebben ooit op de door Wim Rietveld ontworpen banken gezeten, en die zaten bepaald niet slecht!

De vader heeft de naam, de zoon is alleen bij kenners bekend. Maar wat zitgerief betreft hebben we meer te danken aan Wim dan aan Gerrit. Misschien is het met geloof wel net zo: dat danken we niet aan aan de weg timmerende theologen van naam, maar veel meer aan alle inspanningen van die ‘gewone’ gelovigen in onze omgeving, die ons, heel nabij, met simpele volharding zijn voorgegaan.