Voor sommige dominees is het een plaag wanneer hun voorganger als emeritus predikant in de gemeente blijft wonen… De goeden niet te na gesproken kunnen ‘rustende’ predikanten het hun opvolger knap lastig maken, door allerlei pastorale contacten aan te houden en zich met van alles en nog wat te bemoeien. Ik sprak pas iemand van de visitatie die vertelde dat dit soort kwesties dikwijls voor komt, en een bron is van narigheid. Mijn zegsman voelde er zelfs voor emeriti te verbieden in hun oude gemeente te blijven wonen, maar ja, hoe wil je zoiets effectueren?
Een dergelijk probleem doet zich momenteel in de Rooms-Katholieke kerk voor, op het hoogste niveau. Daar is, voor het eerst in de geschiedenis, sprake van een emeritus paus… Paus Benedictus XVI is immers een paar jaar geleden teruggetreden en opgevolgd door de huidige paus Franciscus. Deze laatste spreekt tot de verbeelding van velen, maar een deel van de kerk moet niet veel van zijn ideeën hebben, en voelde zich bij Benedictus beter thuis...
Die heeft lang gezwegen, zich nergens mee bemoeid, precies zoals het hoort… Onlangs publiceerde hij echter een essay over het seksueel misbruik, verreweg Rome’s lastigste dossier... Uit zijn stuk spreekt een andere geest dan het beleid van de huidige paus.
Natuurlijk mag Benedictus een eigen visie hebben, maar correct is dat hij die voor zich houdt, en zijn opvolger niet voor de voeten loopt. Wie met pensioen gaat is gelukkig niet stante pede seniel of onbekwaam… Maar accepteer je positie: langs de zijlijn…