(Samen no. 8, 23 oktober 2009)
“De PKN heeft een nieuwe communicatiestrategie. De boodschap die uitgedragen wordt is: 'De kerk wil vindplaats zijn van Gods liefde in Jezus Christus', en de nieuwe 'pay-off' (sorry, ik wist niet wat dat was, het blijkt de slogan te zijn die bij de boodschap hoort) is: 'Geloof – hoop – liefde'.” Dat las ik allemaal in 'Woord & Dienst' van 25 september. En – met stijgende verbijstering...
Een heldere boodschap is natuurlijk niet slecht, evenmin als een korte en krachtige slogan die deze illustreert. We zullen er als kerken immers werk van moeten maken om de boodschap van het evangelie in onze samenleving te blijven verklanken. Toch stoort het me dat kerkelijke beleidsmakers de kerk willen verkopen als was het een product van een grootwinkelbedrijf. Natuurlijk zei Paulus al dat je de Joden een Jood en de Grieken een Griek moet zijn, maar diezelfde Paulus zei ook: 'Gij geheel anders...' En liet Jezus niet die negenennegentig betalende klanten staan, om die ene zonder geld te zoeken? Ik vind het vreemd om de kerk met reclame-achtige marketing aan de man te moeten brengen. Dat stuit me tegen de borst, mij is de kerk daar te heilig voor... Maar ronduit zorgelijk vind ik een paar andere gedachten die in de communicatiestrategie worden verwoord.
De nota meldt dat 'op medewerkers invloed is uit te oefenen...' Wat moet ik me daar bij voorstellen? Moeten alle uitingen van medewerkers van de kerk eerst beoordeeld, gescreend en eventueel gecensureerd worden door de afdeling 'communicatie' van het Protestantse Dienstencentrum in Utrecht? Wil het 'hoofdkantoor' bepalen wat de medewerkers zeggen?
Ook dominees moeten op hun tellen gaan passen. Want die zijn blijkbaar niet allemaal zo positief over het 'merk' PKN... De kerk gaat, om dit probleem aan te pakken, 'meer loyaliteit van voorgangers met de kerk als geheel creëren...' Men wil 'de predikanten zich meer bewust laten worden van het eigene van de Protestantse Kerk....' 'Inzetten bij predikanten die wel loyaal zijn...' 'Effect van gedrag op het merk opnemen in de opleiding en nascholing van predikanten...' Dus, zusters en broeders collegae, u bent gewaarschuwd! (Dom trouwens, dat ik deze column schrijf, dit komt me vast op een negatieve aantekening in mijn dossier in Utrecht te staan...)
Toen ik de nota zelf wilde lezen, en op zoek ging op de website van de PKN, kon ik hem niet vinden, ondanks verschillende zoekacties. Ik hoop dat het betekent dat deze onzin verwijderd is, en kerkelijke beleidsmakers hebben ingezien dat zoiets écht niet kan...
En mocht dit allemaal serieus bedoeld zijn, dan weet ik, met het oog op heldere communicatie, nog wel een paar meer aansprekende namen voor het Protestants Dienstencentrum in Utrecht.
Wat dacht u van 'Klein Vaticaan'? Of 'Nieuw Kremlin' ? Dat dekt de lading aardig. Een kerk die zich zulke idiote ideeën laat aanleunen is geen ambtelijke kerk, maar een 'ambtenaren kerk'. Met deze communicatiestrategie wordt de PKN voor mij een B-merk... Maar ja, laat ik maar op mijn tellen passen, voor ik het weet word ik getrakteerd op een oekaze uit Utrecht...