Pionieren
(De Kerk roept, 6 november 2014)
Het toverwoord in de PKN lijkt wel het woord “missionair”. De kerk moet niet een in zichzelf opgesloten clubje liefhebbers blijven, dat ieder jaar kleiner wordt, maar ze moet zichzelf op de kaart zetten en buitenstaanders interesseren. Om dit doel te bereiken probeert de PKN 100 zogenaamde “pioniersplekken” op te zetten, waar geprobeerd wordt op een plek waar de kerk niet of niet meer aanwezig is een nieuwe geloofsgemeenschap te vormen.
Een loffelijk streven! Inderdaad in overeenstemming met het wezen van de kerk, gaf Jezus zijn leerlingen niet de opdracht om het goede nieuws wereldwijd bekend te maken?Toch sta ik zelf dubbel in al die aandacht voor het missionaire. Soms kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat al die ijver meer gericht is op het in stand houden van de PKN en het bekend maken van dat “merk” dan op de zaak van de Heer... Bovendien lijken die pioniersplekken nog niet erg tot substantiële gemeentevorming te leiden. Aan de andere kant: niet geschoten is altijd mis...
Maar misschien zouden we wat meer missionair kunnen zijn in eigen kring... Het valt me op dat er behoorlijk wat mensen zijn die nog in de kaartenbak van de kerk staan maar niet of nauwelijks mee doen. Velen willen dat ook niet meer, sommigen zijn met slaande deuren vertrokken, blij dat ze van die hele vertoning die de kerk in hun ogen is verlost zijn, maar er zijn ook velen die hun geloof niet verloren hebben. Sterker nog, die best weer mee willen doen, maar de stap naar de gemeente niet meer durven zetten, want “wat zullen de mensen er wel van vinden?”
Geldt dat voor u? Laat die gène dan gewoon los... Echt, iedereen is blij als je weer mee gaat doen. De deur staat wijd open en je stoel staat klaar...
En zie jij, meelevend gemeentelid, de kansen die hier liggen? Je hoeft niet tegen heug en meug van je geloof te getuigen of enorme pogingen te wagen om mensen die totaal niets met geloof hebben te overtuigen of te bekeren. Maar in je eigen omgeving, je buurt, je familie of vriendenkring liggen dikwijls kansen voor een eerlijk contact, voor een goed gesprek... Durven we zo'n kans met beide handen aan te grijpen en het gesprek aan te gaan?
