Luidkeels op een zeepkist in een drukke winkelstraat het evangelie verkondigen levert, vrees ik, niet veel nieuwe gelovigen op. Het woord van Jezus: ‘maak alle volken tot Mijn discipelen’ vraagt waarschijnlijk een andere aanpak. Welke aanpak dat precies is, is een lastig te beantwoorden vraag. Daarmee wordt geworsteld in allerlei kerken en geloofsgemeenschappen.
Er zijn groeperingen die flink aan de weg timmeren, en spreekwoordelijk ‘hun duizenden verslaan.’ Jammergenoeg bestaat hun nieuwe aanwas zelden uit mensen die voorheen nog géén geloof hadden... Vaker zijn het gelovigen die het in hun huidige kerk niet kunnen vinden, en daarom naar iets anders op zoek gaan. Wie op het gebied van geloof geen enkele achtergrond heeft vindt maar zelden de weg naar een geloofsgemeenschap. Wie daar aanhaakt was dikwijls niet helemaal ‘blanco,’ vaak zat er nog iets uit het verleden.
Als manier om anderen voor jouw geloofsgemeenschap te interesseren wordt soms geadviseerd om in mogelijke toetreders te investeren. Heb aandacht voor ze, nodig ze uit bij je thuis, probeer tot vriendschap te komen, en zie, wie weet, win je ze zo voor jouw kerk.
Ik geloof best dat zoiets werkt… Alleen heb ik er niet zo’n goed gevoel bij… Is het eerlijk, om met een verborgen agenda vriendschappen met mensen aan te knopen? Het overkwam éen van mijn kinderen. Werd steeds benaderd en gecontact door iemand uit een evangelische gemeente. Maar toen bleek dat dit niet tot toetreden in die gemeente zou leiden, stopten de contacten subbiet…
Ik heb bij vriendschap een ander idee…