Of het nog zo is weet ik niet, maar vroeger was het in het zakenleven heel belangrijk om elkaar iets te gunnen. Winkels hadden dikwijls een schare trouwe klanten, bedrijven gunden elkaar iets. Kopen via internet heeft veel kapot gemaakt: wanneer het alleen om de laagste prijs gaat kan zich dat later makkelijk tegen je keren.
De kerkenraden kregen post van de classis. Er moest vanuit de ring Tiel een afgevaardigde worden gekozen. Eén kandidaat maakt al deel uit van de classis, de andere werd door een paar gemeenten kandidaat gesteld.
Nu valt het in zo’n grote classis niet mee om de afgevaardigden te kennen. Om te voorkomen dat we, net als bij de waterschapsverkiezingen, op ons volkomen onbekende mensen moeten stemmen werd van beide kandidaten een motivatie meegestuurd, waarin éen zich nadrukkelijk afficheerde als vertegenwoordiger van een bepaalde modaliteit.
Ik voel mij daar ongemakkelijk bij… Moeten classisafgevaardigden zich voortaan gaan verkopen? Wordt de classis het toneel van kerkpolitiek? Zitten we te wachten op verkiezingsstrijd tussen de verschillende modaliteiten?
We weten allemaal dat de PKN een brede kerk is, en dat die volle breedte ook in onze classis aanwezig is. Het lijkt me van belang dat die volle breedte vertegenwoordigd is en in de vergadering gehoord wordt. Een kerk van ‘de helft plus éen’ is me geen knip voor de neus waard. Juist in de kerk moeten we elkaar iets gunnen, ‘de ander uitnemender achten dan onszelf...’ Of deze manier van afgevaardigden kiezen daartoe bijdraagt vraag ik me af…