SPLIJTZWAM?

(De Kerk Roept, 19 januari 2017)

“Pro-islamkoers splijtzwam binnen Protestantse Kerk,” kopte dagblad TROUW op 31 december op de voorpagina. Reden van deze heftige kop was een interview met ds. Rene de Reuver, de nieuwe scriba van de PKN, dat verderop in de krant stond. Volgens twee jonge, gepromoveerde predikanten is de islamkoers van de PKN op zijn minst naïef te noemen, en heeft de landelijke kerk geen oog voor de ideeënstrijd die woedt tussen islam en christendom.

Nu geloof ik dat mijn dagblad, waarschijnlijk omwille de “kijkcijfers,” dit verhaal enigszins dik heeft aangezet, zowel “pro-islamkoers” als “splijtzwam” klinkt erger dan het is. Aan de andere kant ervaar ik wel veel onvrede met de PKN, en kon er inderdaad wel sprake zijn van een stevige kloof tussen het grondvlak en de landelijke kerk. Zelf vind ik het terugbrengen van het aantal classes tot 11, zoals volgens “kerk 2025” de bedoeling is, een bedenkelijke zaak. Er vindt feitelijk een omkering plaats: niet alle gemeentes zijn dan langer in een classis vertegenwoordigd, de richting is niet meer van beneden naar boven, maar de PKN gaat hiermee steeds verder de kant op van een centraal van bovenaf geleide organisatie. Als dit allemaal door gaat kunnen we net zo goed Rooms worden, dan weet je tenminste dat de bisschop het voor het zeggen heeft en het grondvlak niets in de melk te brokken…

Bovendien ergert het mij dat de landelijke kerk keer op keer voor het voetlicht brengt hoe goed ze maatschappelijk gezien aan de weg timmert, wat ze de samenleving door haar vrijwilligerswerk bespaart, kortom: wat een enorm bestaansrecht de kerk in deze maatschappij heeft. Je krijgt het idee dat men in een cultuur die de relevantie van de kerk niet meer ziet zélf maar luidkeels gaat trompetteren en tamboeren hoe goed en nodig ze is. Staat in de bijbel ook niet ergens dat je linkerhand niet moet weten wat je rechterhand doet? Ik vraag me af: zouden eredienst en de boodschap dat zondaars in Christus gerechtvaardigd worden niet veel essentiëler voor een kerk zijn?

Kortom: we hebben genoeg om als gemeente te overdenken dit nieuwe jaar! En in die gemeente is de plek waar het hart van de kerk het meeste klopt. Gebeurt het dáár niet meer – dan valt alles stil. Reden genoeg om in de gemeente mee te doen!