De teerling is geworpen…
Of mag je zo niet spreken over de uitspraak van een ambtelijke vergadering? In het calvinisme was dobbelen immers lang taboe… Hoe dan ook: de synode van de PKN heeft ingestemd met een andere kerkstructuur. Er komen elf classes, regionale kerkvergaderingen, en iedere classis krijgt een classispredikant: een vrouw of man die aan veel touwtjes trekken kan. De titel ‘bisschop’ vond de synode eerder al te Rooms, desalniettemin worden we toch met een ‘raad-van-elf’ opgezadeld…
Een redactioneel commentaar in mijn dagblad kopte: ‘PKN zet goede stap voorwaarts.’ Daar denk ik dus anders over… Ik vrees parallellen met het verhaal van oud-VVD-kamerlid Ybeltje Berckmoes-Duindam, die stelt dat de VVD steeds meer gefixeerd raakt op beeldvorming. Dat de partij zichzelf, op instigatie van de afdeling voorlichting, als een merk beschouwt. Primair staat beeldvorming, met één duidelijke boodschap, want het merk moet aan de man worden gebracht. De inhoud raakt zo uit zicht… Is zoiets ook bij de PKN aan de hand? Moet een ‘merk’ in de markt worden gezet, gaat het om het promoten van een door beleidsmakers bedachte visie? Worden plaatselijke gemeenten franchisers en filiaalhouders, die uniform een merk moeten uitdragen, en eenheidsworst verkopen?
Nu ligt ons ‘kerkgevoel’ waarschijnlijk niet in Utrecht. Van de PKN-vlag gaan niet veel harten sneller kloppen, vermoed ik. Wij beleven ‘kerk’ in onze lokale geloofsgemeenschappen, dat zal onder het regime van ‘Kerk 2025’ vast zo blijven. Daarom zal ik er niet meer over te zeuren… Onze Meester is tenslotte té goed om mokkend en zanikend te worden gediend.